Er komt een vraag binnen. Of eigenlijk twee. Twee partners vragen zich af of ik mee wil lezen met hun echtscheidingsconvenant. De scheiding is al ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand. Zij moeten nu aangifte doen en komen er niet uit. En dat is totaal begrijpelijk.

Het convenant is namelijk echt om te huilen. En dat terwijl zij een flink bedrag hebben betaald aan een MfN mediator, die waarschijnlijk onbewust onbekwaam en zonder aannames te doen – echt blind kan typen.

De advocaat (gespecialiseerd op veel gebieden) die het verzoek tot echtscheiding heeft ingediend, beschikt over dezelfde twijfelachtige kwaliteiten als de mediator. En jij als cliënt? Je hebt geen idee. Anders had je het namelijk zelf kunnen regelen. De mediator en de advocaat zijn een schande voor hun beroepsgroep. En in dit rijtje hoort ook de rechtbank thuis, die zonder blikken of blozen de beschikking heeft afgegeven.

De 10 missers in dit specifieke convenant op een rij:

1. Het is niet duidelijk of de cliënten gehuwd zijn in gemeenschap van goederen of een geregistreerd partnerschap hebben. Beide termen worden gebruikt. Hulde.
2. De vrouw heeft recht op partneralimentatie (elke vorm van onderbouwing ontbreekt) als zij de woning verlaat. Helaas moest de vrouw nog negen maanden in de woning blijven. Hoe denkt de belastingdienst hierover? Er is namelijk wel partneralimentatie betaald. Een flink punt van aandacht, lijkt me zo.
3. De duur voor de partneralimentatie is niet vastgelegd. De man betaalt partneralimentatie voor de duur van maximaal – let op de formulering – acht jaar. Betekent dit dan dat hij na twee jaar mag stoppen met zijn betaling? Dit was niet de intentie van beide partijen.
4. Er wordt twee keer hetzelfde artikelnummer genoemd, beide met een andere inhoud. De mediator, de advocaat en de rechtbank hebben dit niet gelezen. Nogmaals: hulde.
5. De typefouten zijn in historische aantallen aanwezig, waardoor de zinsopbouw verschillend uitgelegd kan worden. En dat gebeurt nu ook tussen de man en de vrouw. Geef ze eens ongelijk.
6. De afspraak over het fiscaal partnerschap en de afspraak over het samen aangifte doen voor de inkomstenbelasting, zijn niet juist en hierdoor mag de man ook meebetalen met de aanslag Zorgverzekeringswet voor de vrouw. Ook dit wilden beide partijen niet afspreken.
7. Er is een artikel opgenomen waarin staat dat partijen hebben afgesproken om zaken niet in aanmerking te laten komen voor de Belastingdienst. Verrekening van een spaarpolis en alimentatie in dit specifieke geval. Zij verrekenen dit onderling. Natuurlijk! Zelfs ik barst bijna in huilen uit.
8. Er wordt verwezen naar een wet die niet bestaat? Ik ben het spoor nu bijster.
9. Partijen spreken af om het pensioen te verevenen. Simpel toch? Alleen welke pensioenen de partijen gaan verevenen, is niet benoemd. De man gaf nu aan dat hij in de veronderstelling was dat het om zijn laatste werkgever ging. Daar werkt hij twee jaar. Partijen waren 23 jaar gehuwd. Au, dat is pijnlijk voor de vrouw. Ook wat de verevening voor hen financieel betekent, is niet in kaart gebracht. Weer een punt gescoord.
10. Er staat in het convenant wel waar de man is geboren, niet waar de man nu woont. Dubieus.

Overigens heb ik al een nachtje geslapen voordat ik deze blog schreef, dus kun je nagaan hoe woest ik in eerste instantie was. Na het gesprek met de cliënten waren we alledrie verdrietig. Want dit is niet helpend als je uit elkaar gaat. Dat proces is al verdrietig genoeg. Juist dan heb je als partners behoefte aan duidelijkheid, openheid, een gelijkwaardige en eerlijke communicatie. En niet aan een convenant vol valkuilen en het vooruitzicht op veel blauwe enveloppen.

De grote vraag is ook – wie is er nu verantwoordelijk?

Wil jij dit voorkomen? Schakel ons dan in met één druk op de knop of lees op zijn minst onderstaande blogs. Wij kunnen ook voor € 95,- je convenant checken voordat je je handtekening plaatst. Dat scheelt je straks heel veel kosten en ellende.

Hoe weet je nu dat je een sterk convenant hebt?

Hoe herken ik een goede scheidingsbegeleider?