Een verhaal uit de praktijk: scheiding met spanningen, duurt nu twee jaar en de ouders zijn wanhopig en doodmoe.

In het kort vertellen zij hun verhaal tijdens het kennismakingsgesprek:

12 jaar geleden getrouwd, 3 kinderen gekregen (11, 8 en 6 jaar), huis onder water, zij is haar baan verloren vorig jaar, kunnen niet scheiden door het huis en weten niet meer hoe zij verder moeten. De man heeft 2 jaar geleden een huis gehuurd van vrienden die hem willen helpen en de vrouw is de situatie zat en wil ook niet dat de man de kinderen nog ziet.

Dit is niet de eerste keer dat ik ouders op bezoek krijg, die door de bomen het bos niet meer zien. Allereerst geef ik ze een compliment dat het toch fijn is dat zij hier samen gekomen zijn en dat dit misschien het begin kan zijn van een nieuwe situatie.

Begeleiding bij een scheiding met tijdelijke spanningen en kinderen

Kunnen de ouders dit in één gesprek oplossen? Was het maar zo simpel.

Kan ik met ze meedenken, de financiën inzichtelijk maken en laten zien wat wel of niet haalbaar is in hun situatie. Dat kan gelukkig wel.

Tijdens het gesprek laat ik hen aangeven wat op dit moment hun grootste zorg is en van daaruit werken we verder. Een cliënt maakte ooit eens de opmerking tegen mij: “Je haalt de kaasschaaf langs mijn verhaal en daarna zie ik alleen nog overzichtelijke plakjes liggen”.

Zo ga ik in dit gesprek ook om met de verschillende uitdagingen en probeer op deze manier weer wat rust bij deze verdrietige, boze, gefrustreerde en vastgelopen partners te brengen, om hen daarna te begeleiden naar de altijd-ouder-rol. Beiden hebben niet om deze situatie gevraagd en zijn er toch in terecht gekomen.

Nu weet ik dat er veel mensen met de reactie komen: het gaat om de kinderen, die hebben er ook niet om gevraagd! Dat klopt en dat is ook mijn gedachte. Uit ervaring weet ik dat ouders onzeker en onrustig worden, wanneer zij niet weten waar zij aan toe zijn. Stapje voor stapje, dat hebben zij nu even nodig en als ervaren kindbehartiger en gezinscoach, verlies ik de kinderen (en hiermee het gezin) niet uit het oog.

Perspectief op de toekomst

In deze volgorde worden vaak de vragen gesteld door de ouders: “Hoe kunnen wij financieel verder en hoe kan ik straks voor mijn kinderen blijven zorgen”? Is dit een kip-of-het ei situatie?

Belangrijk is dat zij weer perspectief krijgen op een toekomst en leren om onderscheid te maken tussen wat was, namelijk de liefdespartner en wat blijft. Zij blijven namelijk altijd ouders.

Er zullen nog wat coachingsgesprekken volgen waarin zij zich meer bewust worden van de verschillende rollen die zij nu gaan vervullen en tegelijkertijd werken we samen aan het scheidingsproces, zodat er duidelijkheid komt voor alle betrokkenen.

Zij krijgen van mij nog een opdracht mee. Tot het volgende gesprek mogen zij over alles praten, behalve de scheiding en wanneer moeder de kinderen bij vader ophaalt, drinken zij maximaal 10 minuten een kopje koffie met elkaar. Hierin kan kort wat informatie over de kinderen uitgewisseld worden. Vader haalt de kinderen bij moeder op en dan volgt hetzelfde ritueel. Het is voor de kinderen van groot belang dat ouders het voorbeeld geven om respectvol met elkaar om te gaan. Kinderen nemen hun gedrag immers over.

Bij het vertrek kijken beide ouders mij aan. Zij geven aan vermoeid te zijn en dat dit prettiger voelt. Wat bedoelen jullie daarmee, is mijn vraag. Wij zien weer wat licht en de druk is er voor nu even af. Wat ontzettend fijn dat je zo de tijd neemt en dat er geen klok aanwezig is.

Dit zijn wat verkorte indrukken uit het gesprek. Misschien kun jij er iets mee?