Overtuigingen leiden nooit tot een oplossing.

Training gevold tot SCHIPmediator
Nadat ik op 8 november 2017 de training tot gecertificeerd SCHIPmediator met succes had afgerond en in het verlengde, een onderdeel van de SCHIP-aanpak in de praktijk heb gebracht, gebeurde er iets merk-waardigs.  Eind 2019 werd mij medegedeeld dat ik vanaf januari 2020 niet meer de naam Schipmediator en/of de woorden SCHIP-aanpak mocht gebruiken, tenzij ik akkoord ging met een jaarlijks te betalen licentievergoeding.  Dit voelde niet rechtvaardig. Wat als andere organisaties ook achteraf eisen gaan stellen aan mijn behaalde certificaten, diploma’s, et cetera? Kan dit dan eenzijdig worden opgezegd en mag ik de benamingen niet meer gebruiken?

Betalen voor een licentie?
Op mijn vraag waarom ik opeens moest betalen voor het gebruik van de naam Schipmediator, terwijl ik toch ben getraind in de SCHIP-aanpak en beschik over een certificaat waarop staat vermeld dat ik Schipmediator ben, kreeg ik als antwoord dat mij dit op grond van het merkrecht kon worden opgelegd en kon er zogenaamd aan de kwaliteitseisen van de gemeentes en instellingen worden voldaan. Dat laatste is een aparte discussie, waar ik niet op in zal gaan.

Schikken misschien?
Wel druisten de door hen genoemde argumenten zo tegen mijn gevoel van rechtvaardigheid in, dat ik heb besloten mijn rug te rechten en niet aan het in mijn ogen onrechtmatige verzoek tegemoet kon komen. Helaas was schikken niet mogelijk en was ik al op de hoogte gesteld dat iedereen die de licentie niet af zou nemen, problemen zou hebben en een brief van de advocaat zou ontvangen. Schipmediator verwijderen van mijn site of een licentie afnemen, klonken beide niet als een aantrekkelijk aanbod en al helemaal niet als een schikking of overleg. Ging ik nu zelf het schip in?

Kan niet waar zijn? Een kort geding?
Een rechtszaak was het gevolg. Ik werd in kort geding betrokken. In deze procedure stonden voor mij de volgende vragen centraal:

• Kan het mij zomaar worden verboden, door het niet afnemen van een licentie, om mij nog langer te uiten als Schipmediator, terwijl ik getraind en gecertificeerd ben als Schipmediator?
• Maak ik überhaupt inbreuk op een merk?
• Kan ik inbreuk maken op een merk dat nietig blijkt te zijn?
• Kun je een nietig merk overdragen, wanneer je op de hoogte bent van de nietigheid? Is dat immers niet ter kwader trouw?
• Is de introductie van een licentiesysteem nu werkelijk om de kwaliteit te waarborgen of is dit een verdienmodel?

Uitspraak van de rechter
Al deze vragen zijn voor mij nu beantwoord door de uitspraak van de rechter op een zodanige wijze, dat er aan mijn gevoel van rechtvaardigheid en duidelijkheid over de kwestie eer is gedaan. Voor de uitspraak zie http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBNHO:2020:4102

Dankbetuiging en diepe buiging
De laatste maanden ben ik (soms) verrast door de vele berichtjes en steun van familie, vrienden, collega’s en ben ik enorm veel dank verschuldigd aan mijn advocaat mr. Kees Meijer van CKH Advocaten, zie https://www.ckh-advocaten.nl/advocaten-team/mr-k-meijer/. Door het stellen van zeer kritische vragen, het niet voorbijgaan aan mijn emoties en elke keer weer de belangen afwegen, heeft Kees Meijer mij erkend als mens. Hierdoor kon ik de verwachtingen, overtuigingen, boosheid, teleurstellingen en ‘misschien loopt het zo’n vaart wel niet’ (het doet bijna denken aan een vechtscheiding), bij hem laten en kon ik blijven werken met “mijn gezinnen”. Merkenrecht is immers een vak apart. Mijn diepe buiging is voor mijn man die onvoorwaardelijk in mij heeft geloofd en mijn advocaat.

Dit dossier gaat snel de kast in en weer verder met de orde van de dag.